To, że dziecko nie chce się uczyć, to nie jest jego wina! Każde dziecko rodzi się z naturalną potrzebą uczenia się i rozwijania. Inaczej żadne nie nauczyłoby się chodzić, jeść, czy mówić, bo przecież nikt nas do tego jakoś szczególnie nie zachęcał!

To czynniki zewnętrzne często sprawiają, że pojawia się brak chęci do nauki. To zazwyczaj  ma  jakąś przyczynę zewnętrzną.

Używając różnych rodzajów zachęty i nacisków chcemy zmotywować dziecko do nauki, bo wydaje nam się, że to kwestia jego podejścia, a zmiana zależy tylko od jego chęci. Nie zawsze jest to prawdziwe.  Otoczenie dziecka i najróżniejsze czynniki zewnętrzne maja ogromny wpływ na jego przekonania, motywację i zachowanie.

 W przypadku zdalnego nauczania przyczyn może być wiele:

• forma nauki,
• zbyt duża ilość rozpraszaczy,
• brak bezpośredniego kontaktu z nauczycielem i innymi uczniami
• itd.

Obserwuj swoje dziecko, rozmawiaj z nim, akceptuj jego uczucia i trudności, a z pewnością uda Ci się znaleźć przyczynę jego problemu. Przede wszystkim nie obwiniaj go i nie karz, a staraj się po prostu pomóc rozwiązać problem tego, że dziecko nie chce się uczyć.

Psychologia rozróżnia dwa rodzaje motywacji:

- Motywacja zewnętrzna to wszelkie zachęty i naciski, które stosujemy, żeby zachęcić kogoś do wykonania czegoś (w naszym przypadku do nauki). Należą do nich różnego rodzaju nagrody, kary, pochwały, przekupstwa, oceny, presja czasowa, rywalizacja, czy narzucone odgórnie cele. To tzw. metoda kija i marchewki.

- Motywacja wewnętrzna to ta, która ma źródło wewnątrz człowieka. Wykonuje on daną czynność, bo jest dla niego interesująca, daje przyjemność (radość, satysfakcję) lub jest dla niego ważna, bo widzi w niej wartość i sens (nawet jeśli samo wykonanie jej nie wiąże się z niczym przyjemnym). Motywacja wewnętrzna powoduje, że dana osoba jest bardziej zaangażowana w działanie, a jej praca bardziej kreatywna i lepiej wykonana.

Jak obudzić w dziecku motywację wewnętrzną?

Jeśli uważasz, że twoje dziecko jest z natury leniwe i bierne, że nie jest zainteresowane rozwojem i nauką, zazwyczaj stosujesz takie metody:

• kontrolujesz
• pilnujesz,
• nadzorujesz,
• stosujesz różne nagrody i kary, które mają na celu zmuszenie, czy przekupienie go do nauki.

Czyli używasz motywacji zewnętrznej ?.

A więc pierwszy, najważniejszy krok w zmianie sposobu motywowania Twojego dziecka do nauki to wiara w jego potencjał! Uwierz, że Twoje dziecko jest zdolne! Jest jedyne w swoim rodzaju i ma w sobie ogromny potencjał, chęć do rozwoju, do nauki, zdobywania wiedzy, umiejętności, nowych doświadczeń i kompetencji. Gdy zaczynasz je kontrolować, to odbierasz mu odpowiedzialność za jego własny rozwój.

• Uwierz w swoje dziecko.
• Znajdź przyczynę niechęci dziecka do nauki przez obserwację i rozmowę z nim.
• Pomóż mu rozwiązać, zniwelować lub zminimalizować ten problem.
• Oddaj mu odpowiedzialność za jego naukę i rozwój!

 

  Pedagog szkolny

 Olga Gańska